بارها پای تماشای اقتباس‌های سینمایی شرلوک هلمز نشسته‌ایم؛ البته شاید به خاطر این است که این کارآگاه مشهور، به اندازه‌ی موهای سرمان دستاویز قصه‌گویی بسیاری از نویسندگان و رمان‌نویسان در طول سالیان دراز شده است.
در این قصه‌ها معمولا شرلوک فامیلی به جز برادرش، مایکرافت، نداشته است؛ اما به یک‌باره در سال ۲۰۰۶، نویسنده‌ای به اسم نانسی اسپرینگر شخصیت فرضی خواهر شرلوک، انولا هلمز، را بر سر زبان‌ها انداخت و او را عضوی از این خانواده‌ی کارآگاهی کرد.
در این بین قافله‌ی سینما هم از این سوژه غافل نماند و امسال شخصیت انولا هلمز را در فیلمی به همین نام به بازی گرفت. شاید بتوان گفت فیلم «انولا هلمز» برای مخاطبی عام‌تر از سری فیلم‌های شرلوک ساخته شده است. فیلمی ماجراجویانه، سرگرم‌کننده و البته نسبتا معمایی و کارآگاهی که شخصیت اول آن را این بار به جای شرلوک معروف، انولا خواهر باهوش، جسور و توانمند او به عهده گرفته است.
این کاراکتر فرضی خانواده‌ی هلمز در طول قصه به دنبال فرار از دست برادر زورگویش مایکرافت، و همچنین پیدا کردن مادر گمشده‌اش است که در جریانات قانون اصلاحات بریتانیا و اعتراض به تبعیض جنسیتی علیه زنان برای انجام کاری پنهان شده. انولا هلمز علاوه بر خط داستانی پیدا کردن مادرش، در این بین از یک لرد جوان که همه قصد جانش را کرده‌اند، حفاظت می‌کند.
امتیاز این اثر سینمایی در IMDB، ۷/۶ از ۱۰، و در دو سایت ROTTEN و META به ترتیب ۹۲ و ۶۹ از ۱۰۰ نمره است.
ما در این اینفوگرافیک قصد داریم به توصیف این فیلم مخاطب‌پسند، تحت عنوان “قصه‌ای جدید از خانواده‌ی هلمز” بپردازیم.
