منتقدان مشهور جهان از همشهری کین می‌ گویند

از دیرباز، هنر و نقد پا به پای هم پیش رفته‌اند و نمی‌توان هیچ یک را بدون دیگری تصور کرد. در این بین سینما به دلیل عامه‌پسند‌تر بودن، بیشتر از اشکال دیگر هنری منتقد نام‌آشنا و مطرح به خود دیده است. در این نوشته، نظر چند تن از آنان درباره‌ی «همشهری کین»، شاهکار جاودانه‌ی اورسن ولز را از نظر می‌گذرانیم:

جیمز براردینلی

اقرار می‌‌کنم که «همشهری کین» شاهکاری بدعت‌‌گذار است، اگرچه آن را بهترین فیلم تمام دوران نمی‌‌دانم. منکر این واقعیت نمی‌‌شوم که اورسن ولز و نخستین فیلمش دین زیادی بر گردن صنعت فیلم‌‌سازی دارند. مسلماً تمامی آرشیوهای فیلم در سراسر دنیا باید یک نسخه از این فیلم را داشته باشند و بدون آن، آرشیوشان چیزی کم دارد. «همشهری کین» همواره به عنوان فیلمی که الگوی توصیفی سینمای آمریکاست به شمار خواهد آمد.

راجر ایبرت     

این فیلم در لایه‌‌ی سطحی خود فیلمی سرگرم کننده است، اما درک عمق آن بسیار دشوار است. من این فیلم را نما به نما بررسی و تحلیل کرده‌‌ام، آن هم با بیش از ۳۰ گروه متفاوت، و گمان می‌‌کنم تقریباً هر آنچه روی پرده نمایش داده می‌‌شود را به اتفاق آن‌ها دیده‌‌ام. هرچه نمادها و اجزایی که در فیلم نشان داده می‌‌شوند برایم وضوح بیشتری پیدا می‌‌کنند، راز و رمزهای فیلم نیز بیشتر مرا به وجد می‌‌آورند.

پیتر بردشاو

این فیلم مملو از لحظات حیرت‌‌انگیز است. جالب توجه‌ترینشان، صحنه‌‌ای با بازی اورت اسلون است. او نقش آقای برنستاین، مدیر تجاری سابق کین را بازی می‌‌کند و دختری با پیراهن سفید را به یاد می‌‌آورد که در قایق مسافربری نیوجرسی دیده است. او می‌‌گوید: “من فقط لحظه‌‌ای او را دیدم و او اصلاً مرا ندید، ولی قسم می‌‌خورم حتی یک ماه هم فکر او از سرم خارج نشده”. من نیز قسم می‌‌خورم حتی یک هفته را هم بدون به یادآوردن این دیالوگ سپری نکرده‌‌ام، به علاوه تصویر آن دختر را به قدری واضح برای خود مجسم کرده‌‌ام که برایم تبدیل به خاطره‌‌ای ساختگی از فیلم شده است.

پالین کیل

فیلم اورسن ولز عموماً به عنوان بهترین فیلم آمریکایی سینمای ناطق به شمار میرود و در مقایسه با سایر فیلم‌‌های خوب سینما سرگرم‌‌کننده‌تر است.