انیمیشن هتل ترانسیلوانیا برای اولین بار در سال ۲۰۱۲ بر روی پرده سینماها قرار گرفت و با موفقیت نسبتا خوبی در گیشه نیز روبه‌رو شد. همین موفقیت مالی فیلم سبب ساخت ادامه‌ها و دنباله‌هایی برای فیلم شد که حاصل آن به جز سه فیلم بلند سینمایی و تعدادی فیلم کوتاه، ساخت و تولید سریال، کمیک بوک و حتی ویدیو گیم‌های متفاوت بود.
برخلاف گیشه، بازار نقد و تحلیل این اثر بسیار سرد بود و منتقدین چندان اقبال و روی خوشی به این مجموعه نشان ندادند. که این مورد خود ریشه در موضوعات و مسائل بسیاری دارد. با وجود آنکه این انیمیشن در وهله‌ی اول از تمام عناصری که یک فیلم برای جذاب و سرگرم‌کننده بودن باید برخوردار باشد، بهره‌مند به نظر می‌رسید، اما در نهایت نتوانست به یک انیمیشن ماندگار در دنیای سینما تبدیل شود. موضوعی که در آینده بیشتر به آن خواهیم پرداخت.
تماشای آنلاین هتل ترانسیلوانیا ۲ در فیلم‌گردی
همیشه پای یک غریبه در میان است
داستان انیمیشن در مورد جاناتان پسری است بسیار معمولی، که به راحتی می‌توان حدس زد با معیارهای روز یک جامعه‌ی معمولی و امروزی، او جوان موفق و تحصیلکرده با آینده بسیار درخشانی در پیش‌رو محسوب نمی‌شود. هرچند که خود او ظاهرا چندان به این مسئله توجهی ندارد. حال این فرد به صورت اتفاقی و بر اثر حادثه‌ای سر از فضایی عجیب و دور از جامعه‌ی معمول در می‌‌آورد. جاییکه روند زندگی متفاوت است و به گونه‌ای می‌توان گفت شهری کوچک که بنا به دلایلی از دنیای بیرون جدا شده است و شهروندانش جامعه‌ی خود را تشکیل داده‌اند. ورود غریبه به این فضای عجیب که یادآور قصرهای ترسناک و گوتیک قدیمی است، نظم و آرامش فضا را بهم می‌زند و البته زندگی خود او را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد. قصری که از آن با نام هتل هیولاها یاد می‌شود، هیولاهایی بازنشسته و فراموش شده و دراکولایی که همچنان در خاطرات خوش گذشته سیر می‌کند.
داستان و ایده‌ی اولیه‌ی این اثر جذاب به نظر می‌رسد طوریکه هر بیننده‌ای را کنجکاو و مشتاق دیدن اثر می‌کند اما برخلاف تصور، ایده‌ی خوب و جذاب اولیه آنگونه که انتظار می‌رود شکل نمی‌گیرد و فیلم در ادامه رو به زوال و خاموشی می‌رود و تبدیل به یک اثر بسیار معمولی و گیشه‌پسند می‌شود.
پاشنه آشیل انیمیشن هتل ترانسیلوانیا
یکی از نقاط قوت این فیلم می‌توان به حضور متعدد و خلاقانه‌ی هیولاهای گوناگون و بعضا بانمک و خنده‌دار اشاره کرد، شخصیت‌هایی مانند مرد نامرئی و مومیایی آوازخوان. اگرچه که فضای فیلم گوتیک‌وار و کمی ترسناک و تیره به نظر می‌رسد، اما به مدد حضور این هیولاهای دوست‌داشتنی و موقعیت‌های طنز و خنده‌دار بسیار، فضای اثر از فضای معمول آثار وحشت فاصله گرفته و به سمت یک فضای دوست‌داشتنی و مناسب برای کودکان پیش می‌رود. البته این نکته را باید در نظر داشت که همین مسئله خود از سوی دیگر تبدیل به نقطه ضعف اثر شده و باعث می‌شود مخاطب جدی‌تر انیمیشن و بزرگسالان با اثر و فضاسازی آن ارتباط برقرار نکند.
هتل ترانسیلوانیا در مقام مقایسه با آثاری با حال و هوا و فضای گوتیک‌وار، از جمله انیمیشن‌‌های موفقی مثل پارانورمن ParaNorman، فرنکن وینی Frankenweenie، عروس مرده Corpse Bride و بسیاری آثار دیگری از این دست و فضای مشابه به مراتب عقب‌تر است. شاید یکی از دلایل آن را بتوان به کم‌تجربگی گروه سازندگان در بدو کار، و همچنین حضور و دخالت بیش از حد عوامل دیگر در کار کارگردان عنوان کرد که در نتیجه باعث شده است این اثر از منظر بصری در میان سایر آثار مشابه حرفی برای گفتن نداشته باشد. البته سیر رشد و پیشرفت در کار کارگردان جوان اثر، جینی تارتاکوفسکی Genndy Tartakovsky، به صورت کلی مشهود است. ناگفته نماند که در فصل چهارم هتل ترانسیلوانیا که در ماه اکتبر امسال رونمایی خواهد شد وی در مقام کارگردان حضور ندارد.
دنباله‌های موفق‌تر از خود اثر
هتل ترانسیلوانیا دارای مجموعه‌های فرعی بسیاری است، مانند سریال و گیم‌هایی که سود خوبی را نصیب سازندگان و سرمایه‌گذاران مجموعه کرده است و شاید همین مسئله باعث شده است تمرکز گروه بر روی فیلم‌های اصلی کمتر شود. اما در کنار این مسئله باید به آثار کوتاهی که هر از چندی مابین آثار بلند و سریال تولید می‌شود اشاره کرد. یکی از این آثار که اخیرا نیز منتشر شده است و فیلم کوتاه پنج دقیقه‌ای است، به نام هتل ترانسیلوانیا: هیولاهای خانگی، یک فیلم کوتاه جمع و جور که بسیار سرگرم کننده است. که به واسطه‌ی ضرب آهنگ مناسب فیلم، موسیقی زیبا و لحظات طنز جالب توانسته است نظر طیف وسیعی از مخاطبان را به سوی خود جلب کند. این اثر کوتاه شاید به اندازه‌ی فیلم‌های بلند سینمایی مجموعه دیده نشود و مورد نقد و صحبت قرار نگیرد، اما باید اعتراف کرد برای سرگرم کردن مخاطبین، در هر سن و موقعیتی بسیار موفق عمل کرده است. انیمیشن هتل ترانسیلوانیا هیولاهای خانگی توانسته است با بهره‌مند‌ی از عناصر و شخصیت‌های موجود، یک کار کوتاه موفق ارائه دهد. داستان این قسمت درباره‌ی سگ خانگی قصر است با ظاهری کمی رعب‌آور و ترسناک که مانند سگ‌های کوچک به دنبال همبازی است و چالش یافتن همبازی مناسب از جنس هیولاهای داخل قصر موقعیت‌های جالب و دیدنی را خلق می‌کند.
در پایان می‌توانیم آرزو کنیم که ای کاش سازندگان مجموعه‌ی هتل ترانسیلوانیا، از ساخت دنباله‌های پرهزینه و تکراری برای این مجموعه دست برداشته و در عوض بر روی آثار و فیلم‌های کوتاه این مجموعه با ایده‌های کوچک و خلاقانه که فرصت را در اختیار فیلم‌سازان جوان و هنرمندان دیگر نیز قرار می‌دهد، تمرکز و سرمایه‌گذاری کنند. به زودی در مورد این مجموعه بیشتر خواهیم نوشت.
