فیلم جای معمولی همچون نامش معمولی است. اما نه آنکه باعث شود فکر کنید قرار است اثری متوسط را ببینید. خیر، فیلم شاید یک اثر درباره انسان‌های معمولی باشد که زندگیشان در تلاطم امواج خروشان زندگی در حال غرق شدن است اما حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. زیرا روایتی از پدری تعریف می‌کند که می‌خواهد پسرش را از کشتی در حال غرق شدن نجات دهد. با ما همراه باشید با نقد فیلم جای معمولی.
سینمای ایتالیا جایگاه کارگردانان بزرگی است. بزرگانی همچون «برناردو برتولوچی»، «روبرتو روسلینی» و «فدریکو فلینی» که اثار شاخصی را از خود برجای گذاشته‌اند. آثاری که درباره زندگی انسان‌ها و تعاملاتشان با جهان پیرامونشان صحبت می‌کنند و تلاش دارند تا زندگی را از دریچه دیگری بنگرند؛ همچون «Cinema Paradiso»، «Life is Beautiful» و «Ladri di biciclette».
فیلم جای معمولی دوبله فارسی در فیلم‌گردی
فیلم جای معمولی ساخته «Uberto Pasolini» را باید ادامه دهنده راه آثار شاخص سینمای ایتالیا دانست. فیلم با وجود آنکه در ایرلند ساخته شده است اما رگه‌های سینمای ایتالیا را می‌توان در آن دید. مسئله انسان و پیرامون او و نگاهی که به جهان دارد به وضوح در این اثر خوش ساخت به چشم می‌خورد.
فیلم جای معمولی دوبله فارسی در فیلم‌گردی
فیلم درباره پدر و پسری است که در یکی از شهر‌های ایرلند زندگی می‌کنند. پدر شیشه پاک کن است و از این طریق امرار معاش می‌کند. از سویی پسر خردسال خود را نیز به تنهایی بزرگ کرده است. اما بحرانی خاص زندگی این پدر را فرا گرفته و باعث می‌شود تا او تصمیم دردناکی را برای پسر خود بگیرد؛ تصمیم درباره واگذار کردن حضانت پسرش به خانواده‌ای دیگر.
جان با بازی «James Norton» پدری است که سرطان دارد. سرطان او در مرحله پیشرفته قرار دارد و او تنها چند ماه فرصت دارد تا زندگی کند. فرصتی که او را به تلاش واداشته تا برای فرزند خود در آینده خانواده خوبی پیدا کند. فیلم تماما به کشمکش درونی این پدر و مسئله انتخاب خانواده می‌پردازد. انتخابی سخت که باعث می‌شود جان به آینده بدبین باشد.
تجربه پدرانه
زیرا تجربه خود او در زندگیش که بدون پدر و مادر بوده باعث شده است تا جان به دنبال آن باشد که فرزندش تجربیاتی مشابه او نداشته باشد. مسئله حضانت و انتخاب خانواده در اثر پازولینی بسیار پررنگ است. دغدغه‌ای که نشان می‌دهد چگونه داشتن خانواده خوب می‌تواند باعث تضمین خوشبختی افراد باشد. شاید در نظر مخاطب این مسئله آنچنان مهم نباشد، اما نگاه فیلمساز اینچنین نیست.
نگاهی که در سکانس پاک کردن شیشه‌های خانه یک مرد ثروتمند توسط جان کاملا مشهود است. از سمت دیگر دغدغه‌های پدرانه جان نیز موضوع مهمی در فیلم است. دغدغه‌هایی که باعث می‌شود جان تمام تلاش خود را با وجود سختی شغلش انجام دهد تا پسرش در آینده صاحب خانواده خوبی شود. اما این همه ماجرا نیست و جان دغدغه بزرگتری نیز دارد.
پایان خوش
دغدغه بزرگ او آن است که پسرش بعد از مرگ او، پدرش را چگونه به یاد خواهد داشت. نگاهی که برداشتی عمیق از رابطه پدرها با فرزندانشان دارد، همچون فیلم «پسر کو ندارد نشان از پدر» یا فیلم «پدرانه». نگاهی که بعد عاطفی فیلم جای معمولی را بسیار زیاد و تاثیرگذار کرده است. هرچند که فیلم با پایان خوشی همچون نجات پدر به اتمام نمی‌رسد.
فیلم پایان خوش دارد اما این پایان برای پسر رقم می‌خورد که توسط خانواده‌ای به فرزندخواندگی پذیرفته می‌شود که جان می‌تواند حس کند فرزندش در این خانواده می‌تواند همان چیزی را پیدا کند که او ندارد. خانواده همان تکه گمشده زندگی جان است. چه در زندگی خودش و چه در ازدواج ناموفقی که داشته است.
پازولینی و مسئله مرگ
اوبرتو پازولینی چه در فیلم «Nowhere Special» و چه در اثر قبلی خود با نام «Still Life» تلاش دارد تا جهان بینی خود را از مسئله مرگ به مخاطب ارائه دهد. جهان بینی که مرگ را پایانی بر راه زندگی آدمی نمی‌بیند و نشان می‌دهد با وجود مرگ همچنان یاد و خاطره انسان‌ها در نزد دیگران باقی خواهد ماند. پس می‌توان گفت که مرگ، نیستی نیست.
زیرا نیستی بر عدم وجود تاکید می‌کند و بعد از مرگ دیگر همه چیز به پایان می‌رسد. همچون تفکر جان که در این کشمکش است که بعد از مرگش، پسر او چگونه از پدرش یاد خواهد کرد. تفکری که در نیمه پایانی فیلم جایگزین حسی می‌شود که پسرش قطعا بعد از مرگ او همچنان پدرش را به یاد خواهد داشت.
نامه‌هایی که جان به مناسبت تولد‌های پسرش که درآینده خواهد بود، می‌نویسد نیز حاوی همین پیام است. پیامی که می‌گوید پدر برای پسر هیچگاه تمام نمی‌شود. با تشکر از همراهیتان در نقد فیلم جای معمولی.
