فیلم نیمه شب یک تریلر هیجان‌انگیز از ماجرای شکار و شکارچی است. فیلمی که تنها یک هدف دارد، آن هم بردن شما به دنیای دلهره و ترسی که با سکوت همراه می‌شود. سکوتی که آغاز کننده یک ماراتن شبانه است میان قاتل سریالی که می‌خواهد شکارش را در دل شب‌های تاریک سئول به چنگ آورد. همراه ما باشید با نقد فیلم نیمه شب.
سینمای کره‌جنوبی شاید تا چند سال گذشته مورد توجه علاقمندان به سینما نبوده، اما در سال‌های اخیر توجهات بسیاری را به خود جلب کرده است. به خصوص با نمایش فیلم‌هایی همچون «Train to Busan» و «Parasite» یا سریال‌هایی همچون «Kingdom» و «Squid Game» که کلاس سینمایی کره‌جنوبی را در سطح جهان بالا برده‌اند.
فیلم «Midnight» را باید ادامه دهنده راه بزرگان سینمای کره‌جنوبی به خصوص در ژانر تریلر یا مهیج دانست. اثری که از دقایق ابتدایی، شما درگیر هیجان و تعلیقی می‌کند که تا پایان فیلم همچنان ادامه‌دار است. هیجانی که یک لحظه نیز شما را رها نخواهد کرد زیرا داستان شکار و شکارچی تا زمانی که یکی از پای در نیاید ادامه خواهد داشت.
داستان شکار و شکارچی
فیلم نیمه شب را کارگردان جوان اهل کره‌جنوبی «Kwon Oh-seung» ساخته است. فیلمی که خود او داستانش را به نگارش درآورده و تلاش کرده است تا با ارجاعات فرامتنی به بهترین آثار ژانر تریلر جهان همچون «The Shining» به بیننده نشان دهد که قرار نیست یک اثر معمولی را ببیند. اثری با ضرب آهنگ تند که ریتم خود را از ابتدا تا انتها حفظ می‌کند.
یکی از نقاط قوت فیلم نیز همین ریتم تند ولی یکنواختی است که فیلم در پیش می‌گیرد و اجازه نمی‌دهد که مخاطب در تمام طول ۱۰۳ دقیقه‌ای فیلم آرامش داشته باشد. داستان فیلم درباره دختر و مادر ناشنوایی است که در یک شب تابستانی با قاتلی سریالی برخورد می‌کنند.
قاتلی که هدفش زنان است اما اینبار ماجرا آنطور که می‌خواهد پیش نمی‌رود. زیرا این دختر ناشنوا با بازی «Jin Ki-joo» معادلات را برهم می‌زند تا قاتل سریالی فیلم نتواند به راحتی شکار خود را اسیر کند. تعقیب و گریز شکار و شکارچی که در یک شب نسبتا طولانی در کوچه پس کوچه‌های شهر سئول اتفاق می‌افتد.
داستانی ساده اما نفسگیر
پیرنگ فیلم شاید در نگاه اول ساده و درباره تقابل قاتل و مقتول باشد. اما همین تقابل با وجود تعلیق بالا و خط داستانی که اجازه جدا شدن مخاطب از پیرنگ اصلی را نمی‌دهد همراه است. فیلمساز به خوبی توانسته است با ارائه کنش اولیه داستان در همان ده دقیقه ابتدایی فیلم به ما بگوید که دنبال چیست. کنشی که در آن قاتل با بازی «Wi Ha-joon» در پی کشتن دختری جوان است.
ولی حضور این مادر و دختر اجازه نمی‌دهد که او کارش را به اتمام برساند و همین کنش باعث به حرکت درآمدن موتور داستان می‌شود. داستان بعد از ده دقیقه ابتدایی فیلم که معرفی شخصیت‌ها و فضای داستانی است، چنان با سرعت و حساب شده پیش می‌رود که دلهره شخصیت های فیلم به دل مخاطب نیز وارد می‌شود.
گویی که شما خود قرار است توسط قاتل سریالی شکار شوید. همچون فیلم «Don’t Breathe» که در آنجا نیز ما شاهد نبردی هیجان‌انگیز بین شکار و شکارچی بودیم که در تمام لحظات فیلم می‌توانستید هیجان و دلهره را تجربه کنید.
کوچه پس کوچه‌های سئول
درگیری و تعقیب گریز چند باره قاتل سریالی با دختر ناشنوا نیز جزو نکات مثبتی است که باعث پویایی صحنه‌های فیلم می‌شود. پویایی که اجازه نمی‌دهد ریتم و ضرب آهنگ فیلم افت پیدا کند. از سویی تعلیق فیلم نیز بالا می‌رود زیرا این تقابل چندباره مشخص نمی‌کند که بالاخره قاتل موفق می‌شود دختر را بگیرد یا دختر توانایی فرار از دست قاتل را دارد.
فیلم در شخصیت‌پردازی کاراکترهای داستانش نیز حساب شده کار می‌کند. به طور مثال کارگردان هرگز ما را درگیر شخصیت قاتل سریالی نمی‌کند، زیرا نیازی نیست که بدانیم او کیست یا چه دلایلی باعث شده است که دست به جنایت بزند. تنها چیزی که ما نیاز داریم آن است که بدانیم او می‌تواند این مادر و دختر را شکار کند یا نه.
از بازی مرکب تا فیلم نیمه شب
البته نباید از بازی خوب «Wi Ha-joon» گذر کنیم. بازیگری که با بازی در سریال «Squid Game» نشان داد که باید او را جدی بگیریم، به خصوص که در این فیلم شخصیت قاتلی جامعه‌ستیز را به خوبی نمایش داده است.
نقد سریال بازی مرکب Squid Game
فیلم نیمه شب یکی از آثار خوب کشور کره‌جنوبی در ژانر تریلر است. اثری که شما را قطعا درگیر خود می‌کند و هیجانی را به شما انتقال می‌دهد که تنها با مرگ یکی از شخصیت‌ها پایان خواهد یافت. فیلمی جذاب که ارزش آن را دارد که یک روز تعطیل خود را به تماشا و لذت بردن از آن اختصاص دهید. با تشکر از همراهی شما در نقد فیلم نیمه شب.
