- «پروژه‌ی قدرت» اکشنی ماجراجویانه به کارگردانی آریل شولمن و هنری جوست است ، که بازی‌های دلچسب بازیگران اصلی اش، آن را دیدنی‌تر کرده است.
- فیلم به پلیسی می‌پردازد که سعی در یافتن و خنثی‌سازی یک شبکه‌ی تولید و پخش نوعی ماده‌ی مخدر جدید دارد.
- «پروژه‌ی قدرت» فیلم جذابی‌ست که به شیرینی، اجرایی نوین از بعضی از فیلم‌های ابرقهرمانی ارائه می‌دهد.
«پروژه‌ی قدرت» یک فیلم اکشن و مهیج ابرقهرمانی‌ست و نقطه‌ی قوت فیلم، بازی‌های گیرا و خوشایند سه بازیگر اصلی آن می‌باشد. از آریل شولمن و هنری جوست، کارگردانان این فیلم، پیشتر مستند «گربه ماهی» را دیده‌ایم. آن‌ها سپس به فیلم‌های تبلیغاتی روی آوردند.
فیلم به گونه‌ایست که گویی بر اساس رمانی مصور ساخته شده، ولی در واقع این‌طور نیست و بر اساس فیلمنامه‌ای از متسون تاملین ساخته شده است. در حال حاضر، تاملین در نگارش فیلمنامه‌ی فیلم جدید بتمن با مت ریوز همکاری می‌کند که قرار است رابرت پتینسون در آن بازی کند.
ماجرای فیلم در آینده‌ای بسیار نزدیک در نیواورلئانز می‌گذرد. نوعی مخدر خاص و رعب‌آور گریبان شهر را گرفته؛ قرص‌های مخدری که قدرت ویژه‌ای را در فرد به وجود می‌آورند. البته هیچ‌کس از قبل نمی‌داند با مصرف قرص کدام توانایی خارق‌العاده در او فعال می‌شود و هر توانایی خارق‌العاده نیز تنها ۵ دقیقه دوام می‌آورد.
اتحادیه‌ای مبهم و رازآلود از گروهی از جوانان برای به فروش رساندن قرص مخدر خود در سطح خیابان‌ها استفاده می‌کند. فرانک، با بازی جوزف گوردون-لویت افسر پلیسی‌ست که مأیوسانه در حال مبارزه با اتحادیه‌ی مزبور است. فرانک خبرچینی نیز دارد: رابین، با بازی دلپذیر دومینیک فیشبک.
او دختر دبیرستانی سمجی‌ست که آرزوی رپر شدن در سر دارد. اما، فرانک به غیر از خبرچین، یک نیروی کمکی دیگر نیز دارد که موجبات هراس مافوق‌هایش را فراهم کرده؛ او مخفیانه از قرص‌های مخدر استفاده می‌کند تا قدرت لازم برای مبارزه با آدم بدها را به دست آورد. در این اثنا، فرد مرموزی به نام آرت نیز، جنگی خودسرانه بر علیه مواد مخدر به راه انداخته و آن را «پروژه‌ی قدرت» نامگذاری کرده است. آرت، با بازی جیمی فاکس، افسر سابق نیروهای ویژه است و سر و وضع بی‌مبالات و خنده‌داری دارد.
«پروژه‌ی قدرت» فیلم جذابی‌ست که به شیرینی، اجرایی نوین از بعضی از فیلم‌های ابرقهرمانی ارائه می‌دهد؛ فیلم‌هایی نظیر هالک شگفت‌انگیز، جانی استورم و ولورین. به علاوه، رابطه‌ی پدر-دختری همدلانه‌ای نیز میان فاکس و فیشبک شاهد هستیم.
اگرچه نیواورلئانز خاستگاه موسیقی جاز است، فیلمنامه‌ی تاملین در دام این کلیشه نیفتاده و از موسیقی جاز در فیلم استفاده نشده است (هر از گاه دیوارنوشته‌هایی با موضوع موسیقی جاز در فیلم دیده می‌شود). به علاوه، یکی از دیالوگ‌های فرانک به بیننده خاطرنشان می‌کند که اهالی نیواورلئانز اتفاقات پس از طوفان کاترینا را فراموش نکرده‌اند و هنوز دولت را به خاطر آن نبخشیده‌اند.
