فیلم گودزیلا: سلطان هیولاها «Godzilla: King of the Monsters» سومین فیلم از فرنچایز چند رسانه‌ای دنیای سینمایی هیولاها «MonsterVerse» است. سری چندگانه‌ای که توسط برادران وارنر ساخته شده و تلاش می‌کند تا دوران هیولاهای فانتزی همچون گودزیلا و کینگ کونگ را دوباره برای مخاطبانش بر پرده سینماها بیاورد.
سری فیلم‌های دنیای هیولاها چهارگانه‌ای است که اولین فیلم آن با نام گودزیلا «Godzilla» در سال ۲۰۱۴ به اکران درآمد. فیلم‌های بعدی این سری به ترتیب کونگ: جزیره جمجمه «Kong: Skull Island»، گودزیلا: پادشاه هیولاها «Godzilla: King of the Monsters» و گودزیلا در برابر کونگ «Godzilla vs. Kong» نام دارند.
سری چهارگانه هیولاها
سری چهارگانه‌ای که با سرمایه‌گذاری سنگین استودیو برادران وارنر ساخته شده است و به طور کلی می‌توان آن را مجموعه‌ای متوسط دانست. مجموعه‌ای که در مقابل فرانچایزهای بزرگی همچون دنیای سینمایی مارول، دنیای سینمایی دی سی و حتی دنیای سینمایی پارک ژوراسیک و سری محبوب سریع و خشن نتوانسته است جایگاه مناسبی را به خود اختصاص دهد.
فیلم گودزیلا سلطان هیولاها ادامه‌ای بر فیلم اول این سری ساخته ۲۰۱۴ است. جایی که در فیلم اول ما با این هیولای برخواسته از سینمای ژاپن مواجه می‌شویم که به دنیای انسان‌ها وارد شده است. در قسمت دوم ما شاهد حضور هیولاهای دیگر یا همان تایتان‌ها نیز هستیم که برای مبارزه با گودزیلا از خواب برخواسته‌اند.
گودزیلا چیست
مفهومی به نام گودزیلا برای اولین بار در سال ۱۹۵۴ شکل گرفت. زمانی که ایشیرو هوندا کارگردان ژاپنی با الهام از فیلم مشهور کینگ کونگ «King Kong» محصول سال ۱۹۳۳ که در آمریکا به اکران عمومی درآمد فیلم خود را ساخت. فیلم کینگ کونگ که در نوع خود اولین فیلم با محوریت موجودات ماقبل تاریخ بود تاثیر زیادی بر این کارگردان ژاپنی گذاشت تا فیلم خود را با موجودی به نام گودزیلا بسازد.
گودزیلا موجودی است که از ترس ژاپنی‌ها در خصوص فاجعه بمباران اتمی شهرهای ژاپن توسط آمریکایی‌ها شکل گرفت. موجود عظیمی که تحت تاثیر پرتوهای اتمی به وجود آمده و به دنبال نابودی جهان است. هرچند که این مفهوم در رونمایی سری جدید این موجود توسط برادران وارنر نه ریشه‌ای اتمی بلکه ریشه‌ای باستانی یافته است که سرمنشا محیط زیستی دارد.
فیلم نشان می‌دهد که گودزیلا نه یک هیولای حاصل جهش ژنتیکی بلکه نگهبانی ماقبل تاریخی است که وظیفه او حفاظت و حراست از محیط زیست کره زمین است. همچنین او وظیفه دارد تا مراقب باشد دیگر هیولاهای باستانی که در فیلم به نمایش در می‌آیند نیز برای زمین خطر آفرین نباشند. هیولاهایی که اقتباسی از تایتان‌های مشهور افسانه‌های یونان باستان هستند.
داستانی که داستان نیست
خط داستانی فیلم کاملا ساده و کلیشه‌ای است. در واقع اگر بگویم اصلا داستانی برای فیلم نوشته نشده است بیراه نگفته‌ایم، زیرا نبرد هیولاهای باستانی با یکدیگر آن هم وسط شهرهای بزرگ اصلا نیازی به داستان ندارد. چرا که این مدل از فیلم‌ها که بر مبنای مبارزات هیولاهای مختلف بنا شده‌اند، تنها بر جلوه‌های ویژه بصری و نبردهای هیجان‌انگیز تکیه می‌کنند.
مخاطب فیلم گودزیلا: پادشاه هیولاها کسانی هستند که علاقه به فیلم‌هایی با داستان‌های فوق‌العاده یا شخصیت‌های پیچیده ندارند. به همین دلیل است که نباید انتظار بالایی از این مدل فیلم‌ها در خصوص داستان داشت. فیلم به دو بخش تقسیم شده، بخشی که مرتبط با نبرد هیولاهای غول پیکر است که در فیلم اول یکی از نقاط ضعف به حساب می‌آمد. زیرا در فیلم اول ما تنها شاهد حضور گودزیلا بودیم اما در فیلم دوم نه تنها گودزیلا بلکه یک دو جین هیولای دیگر نیز در فیلم حضور دارند.
بخش دوم نیز به داستان انسان‌ها و شخصیت‌های حاضر در فیلم اختصاص دارد. بخشی که عملا بود و نبودش نه تنها در خود فیلم بلکه در چهارچوب فضای داستانی اثر نیز بی اثر است. قصه آدم‌هایی که به زور می‌خواهند خود را در میان نبرد یک سری هیولای ماقبل تاریخ جا کنند. در واقع می‌توان گفت حضور این انسان‌ها شاید برای این باشد که ما در میان نبردهای پشت سر هم هیولاها کمی فضای تنفس داشته باشیم.
تنقلات قبل از شام
پس داستان و حتی شخصیت‌های اصلی فیلم همگی هیولاهای درون داستان هستند. قطعا برای هیولاها نیازی به شخصیت‌پردازی نیست و همان تیپ هیولاها با صدای غرش و خوی وحشی‌گری کفایت می‌کند. داستان نیز که مشخص است، چند هیولا که با یکدیگر نبرد می‌کنند. اتفاقا وجود شخصیت‌های انسانی همچون خانواده راسل‌ها که نقش آن‌ها را « Kyle Chandler»، « Vera Farmiga» و « Millie Bobby Brown» بازی می‌کنند در فیلم عجیب است.
زیرا این شخصیت‌ها عملا در پیش برد داستان نقشی ایفا نمی‌کنند. بلکه همچون تنقلات قبل از شام اصلی هستند که مخاطب را آماده می‌کند تا فیلم همین داستان تک خطی ساده را حداقل برای مخاطب کمی با رنگ و لعاب بهتری نمایش دهد. مثلا اگر مخاطب در جایی چیزی نفهمید، مثل آن که گیدورا شاه «Kingu Gidora» چگونه دشمن گودزیلا شده است، این شخصیت‌ها به کمک داستان آمده و قصه را روایت کنند؛ زیرا خود گودزیلا یا گیدوراشاه که نمی‌توانند حرف بزنند!
گودزیلا: پادشاه هیولاها با دید سرگرمی محور فیلم خوبیست
شاید با خود بگویید که نداشتن داستان و شخصیت باعث می‌شود یک اثر فاجعه را شاهد باشیم. اما باید بگویم که اصلا اینگونه نیست. شما با سینمای داستانی سر و کار ندارید، شما با سینمای بلک باستری سر و کار دارید که تنها هدفش سرگرم کردن مخاطب عام سینماست. پس سری فیلم‌های دنیای سینمایی هیولاها دقیقا در همین گونه سینمایی دسته‌بندی می‌شود.
فیلم گودزیلا: سلطان هیولاها تنها باید با هدف سرگرمی و لذت بردن از نبردهایی با جلوه‌های ویژه دید و نه چیزی بیشتر. اتفاقا فیلم در این نقطه مثبت عمل می‌کند، هرچند که می‌توانست بهتر نیز عمل کرده و مبارزات بیشتر و هیجان انگیزتری را به مخاطب ارائه کند.
در آخر باید اشاره کرد که فیلم توسط مایکل دووگرتی «Michael Dougherty» کارگردانی شده که در دنیای آثار مرتبط با کمیک بوک‌ها کارگردان شناخته شده‌ای است. زیرا در کارنامه کاری خود ساخت آثاری همچون X2 و Superman Returns و X-Men: Apocalypse را دارد. کارگردانی که نشان داده است می‌داند برای سرگرم کردن مخاطبان این گونه از فیلم‌ها تنها باید هیجان را چاشنی فیلم کرد. همچون فیلم گودزیلا سلطان هیولاها و فیلم بعدی او یعنی گودزیلا علیه کنگ.
