بهروز شعیبی یکی از مطرح‌ترین بازیگران، کارگردانان، دستیاران کارگردان و برنامه‌ریزان سینما و تلویزیون کشور است.

شعیبی با توجه اعتقادات و باورهای شخصی‌اش اغلب در فیلم‌هایی با مضامین دینی و مذهبی بازی می‌کند و فیلمنامه‌هایی با همین موضوعات را برای کارگردانی انتخاب می‌کند. اما شعیبی، فرق مهمی که با سایر فیلمسازان مذهبی دارد آن است که وی معتقد است، قبل از زدن هر حرفی در سینما باید سینما را شناخت و بعد از تسلط روی تکنیک‌های سینمایی به فیلم ساختن در هر موضوعی پرداخت.

این فعال عرصه بازیگری و کارگردانی، درباره این دو نوع تجربه هنری می‌گوید: “بازیگر کسی است که می‌تواند پشت بازی‌هایش پنهان شود و دیده نشود، اما کارگردان نمی‌تواند خودش را پنهان کند و لو می‌رود.”

شعیبی با تمام استعداد هنری‌ در زمینه فیلمسازی، تحصیلات آکادمیکی در این عرصه ندارد. این فیلمساز از سنین نوجوانی با توجه به علاقه‌اش به سینما، فعالیت‌های خود را آغاز کرد؛ او در اولین تجربه هنری‌اش در ۱۷ سالگی مقابل دوربین ابوالقاسم طالبی در سریال «بازگشت پرستوها» رفت و در کنار بازیگران مطرحی همچون «داود رشیدی»، «سیاوش طهمورث» و «کتایون ریاحی» به تجربه‌اندوزی پرداخت.

اولین حضور بهروز شعیبی در سینما به دهه ۷۰، در فیلم «آژانس شیشه‌ای»، فیلمی با ژانر دفاع مقدس برمی‌گردد، که در آن کاراکتر «سلمان» پسر «حاج کاظم» را به صحنه آورد. شعیبی در سن بیست سالگی، دستیار دومی کارگردانی «صنم» را تجربه کرد و برای اولین بار پشت دوربین قرار گرفت و تا سال ۸۱ این مسیر را ادامه داد.

این هنرمند سینما، در دهه ۸۰، پس از چند سال تجربه‌اندوزی با عناوین مختلف در این عرصه، در کنار کارگردانان مشهوری به عنوان دستیار اول، در فیلم‌هایی همچون «دم صبح»، «قاعده بازی»، «جعبه موسیقی»، «حیران» و «چیزهایی هست که نمی‌دانی» فعالیت کرد.

شعیبی در اواسط دهه ۸۰ کارگردانی چند فیلم کوتاه، مستند و تله فیلم را انجام داد. او در سال ۸۵ مستند بلند «ستاره روی زمین» را ساخت و در آن به کودکانی پرداخت که با توجه به ستاره‌هایی که در جامعه مطرح هستند، دوست دارند فوتبالیست و بازیگر شوند. این کارگردان در ادامه فعالیت هنری‌اش تله فیلم «دنیای بهتر» و «باغ آلوچه» و فیلم‌های کوتاهی مثل «بال‌های خوشبختی»، «جامانده»، «پیش خواهد آمد» و «میان ماندن و رفتن» را هم به کارنامه خود به عنوان کارگردان اضافه می‌کند.

بعدها، شعیبی در اولین تجربه کارگردانی یک فیلم سینمایی بلند، در سال ۹۱، فیلم «دهلیز» را ساخت. بهروز شعیبی بر خلاف اغلب فیلمسازانی که در قدم اول محتاطانه عمل می‌کنند، دست به کاری جسورانه زد و در این فیلم از «رضا عطاران» در یک نقش جدی بازی گرفت. شعیبی در اولین تجربه سینمایی‌اش بسیار موفق ظاهر شد و رضایت اغلب منتقدین و مخاطبین سینما را جلب کرد. بهروز شعیبی بعد از ساخته شدن سری فیلم‌های تلخ آن دوره سینمای ایران درباره اعدام، با نگاه خاص خودش، فیلمی متفاوت درباره بخشش و عفو ساخت.

شعیبی در تمام این سال‌ها در کنار همه فعالیت‌های سینمایی‌اش، بازیگری را ادامه داد، و در آثاری همچون «طلا و مس» و «گزارش یک جشن» جلوی دوربین رفت. وی در ادامه تجربه‌های سینمای‌اش، دومین فیلم خود به نام «سیانور» را در سال ۹۴ ساخت که وقایع درونی سازمان مجاهدین خلق قبل از انقلاب سال ۵۷ را روایت می‌کند که راوی داستانی عاشقانه است. این فیلم در سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر چندان مورد توجه قرار نگرفت، اما با کاندیداتوری در چهار رشته، در جشن انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران از این فیلم استقبال ویژه‌ای شد.

این کارگردان مطرح در سال ۹۶، فیلم سینمایی «دارکوب» را جلوی دوربین برد و از افراد مطرحی همچون «مهناز افشار»، «سارا بهرامی» و … بازی گرفت. شعیبی اکنون با ساخت سینمایی «روز بلوا»، کاراکتر استاد دانشگاهی را به داستان می‌کشد.