جذابیت روایت سورکین از یکی از بدنام‌ترین دادگاه‌های قرن اخیر ایالات متحده، بیش از هر چیز به دو عامل اصلی باز می‌گردد؛ نخست قدرت ذاتی سورکین در پرداخت شخصیت‌های عمیق روی کاغذ و جلوی دوربین به شکل توامان و دوم تیم بازیگری شگفت‌انگیزی که پتانسیل بالقوه‌ی این کاراکترها را درک می‌کنند و قدرش را می‌دانند. ثمره‌ی همراهی پا به پای این دو ویژگی یکی از بهترین فیلم‌های امسال است. «دادگاه شیکاگو ۷» در آسمان بی‌ستاره‌ی ۲۰۲۰ می‌درخشد و از همین الان رقابت خود را به عنوان یکی از نامزد‌های اصلی اسکار امسال قطعی می‌کند. «دادگاه شیکاگو ۷» مرثیه نیست اما یادبودی‌ست برای جوانان پرشوری که در اواخر دهه شصت دست به شورشی همه‌جانبه علیه سیاست‌های محافظه‌کارانه زدند و در اعتراض به جنگ ویتنام، در شیکاگو تجمعی عظیم به راه انداختند. یادبودی برای آنها که زیر ضربات بی‌شرمانه و سهمناک پلیس خم به ابرو نیاوردند و با بهانه‌ی واهی اقدام علیه امنیت ملی، لقب اغتشاش‌گر را یدک کشیدند.