سینما فیلم‌های مذهبی زیادی را چه از حیث موضوع و چه از حیث مضمون به خود دیده است. عمده این نوع فیلم‌ها معمولاً با بیان و نگاهی انتقادی و گاه کنایه‌آمیز و یا بالعکس با موضع و رویکردی کاملاً مدح‌گونه و حتیٰ تبلیغاتی همراه می‌شوند. در این میان همواره از چهره و جایگاه پاپ به عنوان رهبر و بالاترین مقام کلیسای کاتولیک – و وظایف، اختیارات و نقشی(ولو سیاسی-اجتماعی) را که در بین پیروان مسیحی‌اش ایفا می‌کند، به ندرت در سینما سخن به عمل آمده.

کلیسای کاتولیک تصویر چندان وسوسه‌­برانگیز و جذابی ندارد به همین دلیل به سختی می­‌توان تصور کرد که شهر واتیکان پس‌­زمینه­ مناسبی برای یک فیلم دوستانه باشد مخصوصاً فیلمی درباره­ مقام پاپ. هوشمندی ذاتی «دو پاپ» هم در همین نکته نهفته است، کارگردان «فرناندو میرلس» و نویسنده «آنتونی مک کارتن» تجسم شیرین و سرخوشانه­‌ای از گفتگوهای بین پاپ بندیکت (آنتونی هاپکینز) و کاردینال برگولیو (جاناتان پرایس) دارند که منجر به بازنشستگی غیرمعمول بندیکت و جانشینی برگولیو در سال ۲۰۱۳ شد.