نقد فیلم داستان استریت – پیرمرد و جاده
14.آذر.1399«داستان استریت» را می‌توان غیرمنتظره‌ترین فیلم لینچ در کارنامه‌اش دانست (البته لینچ در سال ۱۹۸۴ فیلمی علمی تخیلی بنام تل‌ماسه را ساخت که پس از تولیدش همیشه از ساخت این فیلم پشیمان بود) اثری که در آن خبری از پیچیدگی‌های سوبژکتیو و روایی نیست و از سویی مخاطب با لایه‌های ضدپیرنگی غیرخطی داستان را دنبال نمی‌کند. «داستان استریت» همه چیزش ساده است؛ هم در بیان و هم در فرم. لینچ با ورود به یک واقعه‌ی حقیقی از سفر یک پیرمرد در سال ۱۹۹۴ به نام آلوین استریت از آیووا تا ویسکانسین، یک نوع درام و روایت خطی و جاده‌ای را تجربه کرده و از سویی دیگر با تبحری استادانه نبوغ فرمیک خود را در به ثمر رساندن درام کلاسیک به عرصه‌ی ظهور می‌رساند.
بیشتر بخوانید
