دلم می خوادI Want to

سینمای پس از انقلاب بهمن فرمان‌آرا آشکارا سینمای مرگ‌محور است. سینمایی که عمدتاً پیرنگ‌هایش را حول دغدغه‌هایی نظیر مرگ، اضطراب مرگ، مرگ‌اندیشی و این قبیل مسائل شکل می‌دهد. اوج این مرگ‌محوری را در سه‌گانه مرگ وی شاهد هستیم؛ یعنی فیلم‌های «بوی کافور، عطر یاس»، «خانه‌ای روی آب» و «یک بوس کوچولو». البته مرگ تنها به این سه‌گانه ختم نمی‌شود و در دیگر فیلم‌های فرمان‌آرا نیز ردپای آن را احساس می‌کنیم. «دلم می‌خواد» اما با آثار قبلی وی متفاوت است. اضطراب مرگ در فیلم‌های پیشین وی درنهایت به مرگ شخصیت اصلی داستان یا یکی از دوستان و نزدیکانش ختم می‌شد.