چه کسی باور می‌کرد که قصه روشن نگه داشتن یک ایستگاه محلی رادیو تا این حد سرگرم‌کننده و البته نه فقط سرگرم‌کننده، بلکه تاثیرگذار و قابل تأمل باشد. یازده۶۰ نام موج رادیوی محلی آبادان در دوران جنگ است که عنوان دقیق آن می‌شود رادیوی ملی نفت آبادان. وقتی فیلم شروع می‌شود، عده‌ای پاسدار به این ایستگاه رادیویی آمده‌اند تا آرشیو و تجهیزات آن را برای اینکه به دست دشمن نیفتد، بار وانت کنند و با خود ببرند. در همین حین، بهمن، رئیس ایستگاه رادیویی به همراه موسیو ادیک ارمنی وارد می‌شوند.

اساسا تولید فیلم جنگی در سینمای ایران همیشه با چالش‌های جدی مواجه بوده است. از یک طرف فیلم‌های این ژانر مدام با حواشی و اتهام سفارشی بودن مواجه می‌شوند و از سوی دیگر، هزینه‌های سرسام‌آور تولید فیلم با پروداکشن عظیم جنگی، در صنعت نحیف سینمای ایران اجازه تولید چنین آثاری را از عموم استعدادهای جوان سلب می‌کند. مجموع این شرایط اما، ظاهرا به کشف یک راه جدید در فیلمسازی جنگ منتهی شده و حالا چند سالی‌است که فیلمسازان به این نتیجه رسیده‌اند که برای تولید فیلم جنگی خوب حتما لازم نیست فیل هوا کنند و جنگ واقعی بسازند. به این ترتیب، روش جدید و مبارک سینمای ایران در پرداختن به مقوله جنگ را می‌توانیم خلق فضا و اتمسفر جنگ، به جای تلاش برای بازسازی آن، معرفی کنیم.