در نخستین مواجهه با نیکلا تسلا، او را در حال اسکیت سواری بر روی زمینی مرمری می‌بینیم که راه خود را از میان جمعیت، در یک گردهمایی در عصر طلایی، باز می‌کند. سال ۱۸۹۳ است. اندکی بعد – البته در روایت غیرخطی آخرین فیلم مایکل آلمریدا، چندین سال قبل – تسلا و توماس آلوا ادیسون، رقیب و کارفرمای سابق او، با بستنی قیفی به جان هم می‌افتند. در جای دیگری، راوی؛ «آن مورگان» (فرزند جِی.پی مورگان، بانکدار و سرمایه‌دار آمریکایی) لپ‌تاپش را باز می‌کند تا نتایج یک جستجوی اینترنتی را درباره‌ی تسلا و ادیسون با هم مقایسه کند. این لحظات غریب و نابهنگام که دوره‌ای سرنوشت‌ساز از زندگی مخترع بزرگ را به تصویر می‌کشد، به ما خاطرنشان می‌سازد که «تسلا» چیزی نیست جز یک فیلم بیوگرافی معمولی.